Zeytinyağlı Pırasa
Sebzelerle aramdaki ilişki karnım aç olduğunda şekillendi hep.
Mesela güvece, bir gün tekne orucu tutarken annem kardeşime zorla güveç yedirmeye çalıştığında vuruldum. Daha tadına bakmadan..
Pırasaya da öyle! Hep biri yerken ve karnım açken.
Babaannem öyle güzel pişirir ve dedem de öyle güzel yerdi ki, ilkokuldayken neredeyse en sevdiğim yemek olacaktı pırasa. Üzerine limon sıkıp, ekmeği suyuna bandırıp, yavaş yavaş yerken dedemi izlerdim. Ben de yapacağım aynısını derdim. Yapardım da… Şimdi de yapıyorum.
İsteyen yer arkadaşım, peşinizden koşacak değilim!
Ay çok afedersiniz; birden gözümde çocuklar okuldan geldiğinde muhtemel diyaloglar canlandı. 🙂
