Eski Fotoğraflar
Bazen oturup Zeynep’le eski fotoğraflarımıza bakmak istiyoruz.
Fakat bunun için bilgisayarı açmamız gerekiyor.
Öyle yavaş kalıyor ki, artık o da ne yapsın yetişemiyor tabii hızlı değişen dünyaya,
açılıncaya kadar ne için açtığımızı unutturuyor kendisini.
Eskiden böyle değildi ama..
Bütün resimler hep bir arada olurdu çünkü fotoğraf çekince onları
bastırırdık ve iyi bir fotoğraf için tek bir şansınız vardı.
Yani çok değerliydi o pozlar.
İçine 24’lük ya da 36’lık filmler koyardık. Ben bir kere
içinde film var diye bir Mustafa Sandal konserinde
boş boş fotoğraflar çekmiştim. Tam bir hayal kırıklığı,
hüsran ve rezaletti!
Gözümüz kapalı mı çıkmış, sağa mı bakmışız,
sola mı bakmışız ancak elimize alınca görürdük baskıları.
Bir de bekleme süresi vardı, heyecanla.
Fotoğrafçı ne zaman dediyse koşa koşa almaya giderdik
ve eve varana kadar çoktan bakardık hepsine.
Kötü çıkmışsak bile kalırdı o fotoğraflar, çünkü
amaç bizim iyi ya da kötü çıkmamız değil, o anın hep hatırlanmasıydı!
O yüzden şimdi en sevdiğimiz fotoğrafların çıktılarını alıp
bir çırpıda ulaşıp bakacağımız albümler oluşturmaya gayret ediyoruz,
yanlarına iliştirdiğimiz minik notlarla..
Öyle sürekli bilgisayarı açıp bakmak olmuyor anacığım…